..Σάββατο 13 Οκτωβρίου…
Η ώρα είναι 13.00. Είμαι ήδη στο Pellizco , αγχωμένη για αυτό το πρώτο μάθημα τραγουδιού flamenco…
«Μωρέ θα έχει πέραση η τεχνική ή να επικεντρωθούμε στον χορό?» με ρωτάει η Νιόβη κι εγώ μπερδεμένη, προσπαθώ να της εξηγήσω πως λειτουργεί η φόρμουλα του μαθήματος, που δοκιμασμένο πια στα παιδιά της Αθήνας, έχει επιτυχία.
Η κατάσταση ξεκαθαρίζει ..”άσε να το κάνω όπως ξέρω και βλέπουμε στο τέλος τι θέλουν και τα παιδιά”.
Ώρα 13.20, ξεκινάμε… Δεκαεπτά κοπέλες έχουν γεμίσει το φουαγιέ του studio… Ξεκινάμε!
Αναπνοές, διάφραγμα, ασκήσεις άρθρωσης, ασκήσεις κλίμακας flamenco, όλες με χαμόγελα…. Χαμόγελα υπερβολής τα λέω εγώ!!! (ξέρετε εσείς!)
Περνάει η πρώτη ώρα τεχνικής. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Τα κορίτσια δεν βαρέθηκαν και αντέχουν να χαμογελούν ακόμα!!!
Μικρό διάλειμμα και πάλι πίσω!
Minera…. Το τραγούδι των ορυχείων… Που γεννήθηκε από τα Fandango και ακούστηκε στην περιοχή της La Union περισσότερο.
Minera… Για να μάθουμε τα γυρίσματά της, της αναπνοές της, την έκφρασή μας…
Και στο τέλος το καλό!
Tangos de Extremadura και tangos de Grana.
Βλέπω τα κορίτσια να προσπαθούν να τραγουδήσουν και ταυτόχρονα να κρατάνε και palmas…Τρέχουν…Τις σταματώ…Πάλι από την αρχή…
Στο τέλος όλες ήταν υπέροχες!
Η Ελένη, η Έλενα, η Ευγενία, η Κλαούντια, οι 4 Σοφίες (!!), η Κλέα, η Ίλια, η Ιωάννα, οι 3 Κατερίνες (!!) , η Λένκα, η Βίκυ και η Νεφέλη!
Και αν ξεχνάω καμία… Ξέρουν αυτές, θα με συγχωρέσουν ελπίζω…
Σας ευχαριστώ!
Η συνέχεια στις 17-18/11 στη Θεσσαλονίκη λοιπόν!
Α! Και μια μέρα θα σας πω και για τις άλλες μου αγάπες, αυτές της Αθήνας, τους μαύρους μου του γάτους που τραγουδάνε και τα σπάνε!!!
Επιστρέφω σε λίγο!